Dit is de 'zoveelste' poging van Jan om Texel in één dag te ronden. Eerdere pogingen in de afgelopen twee jaar lukten steeds maar niet. Te slecht weer (harde wind), geen vaarmaatjes tot en met 'sleutels in auto' gooiden steeds roet in het eten. Maar niet vandaag! Maar vandaag was ook Nico weer van de partij. Zou het daaraan hebben gelegen? We tafelen heerlijk na in Den Helder en Jan denkt aan het volgende 'zoveelste' rondje Texel. Of wordt het één van de andere eilanden?
Zondag 2 maart 2003
HW Harlingen: 09:50 en 21:50
KNMI 21:51: ZO-4/5, vannacht ruimend Z, later W-3/4. Eerst regen later een bui. Meest matig zicht.
Jan had bij de Peddelpraat winterbijeenkomst Nico en mij een briefje in de handen gedrukt met negen (!) data in 2003 waarop een rondje Texel op één dag mogelijk is. Vandaag is de eerste kans. Probleempje is wel het daglicht. Bij een uiterste vertrektijd van 06:30 varen we de eerste drie kwartier nog in het donker en schemering. De wekker gaat bij mij om 02:30. Precies op het afgesproken tijdstip van 05:45 komen Nico en ik aan in Den Helder. Naast de standaard uitrusting voor 'wintertochten' hebben we vandaag hoofdlampen en kompasverlichting in de vorm van waterdicht verpakte rode fietsachterlichtjes. Nico heeft een erg vooruitziende blik gehad en zet een helm op met een rondschijnend wit licht. Petje, sorry, helmpje af voor Nico. We voldoen nu aan alle reglementen voor het varen in duisternis. Bij het aanmelden van de tocht bij de verkeerscentrale worden er 'geen bijzonderheden' gemeld. Om 06:30 steken we van wal. Nu blijkt maar weer eens dat het goed is dat de 'lamme' de 'blinde' kan helpen. Alle GPS-en en kompasverlichtingen staan aan, maar ik ben de enige die mijn kompas precies kan aflezen. We kiezen koers 020 richting Oudeschild. Om 07:20 zijn we ter hoogte van de T-8 en kan alle verlichting opgeborgen worden. We hoeven vandaag niet naar Oudeschild en we hadden, achteraf gezien, best een wat oostelijker koers, bijvoorbeeld 030, kunnen varen. Het zicht is slecht; maximaal twee kilometer. Om 09:00 zijn we bij de VC-8. We hebben alledrie de 'imaginaire' VC kardinaal in de GPS staan. Imaginair, omdat we de kardinaal nog nooit gezien hebben daar er altijd afgestoken wordt via de begrenzing van het natuurgebied bij de Vlakte van de Kerken. Het afsteken is nog steeds geen goed idee. We ploeteren over ondiepten. Deze route heeft voor mij nu definitief afgedaan; voortaan gewoon minstens een kilometer oostelijker van de begrenzing. Bij een eventuele 'verlaging' zal het helemaal een ramp zijn. We zien niets en komen geen boei of staak tegen, maar met een GPS is alle spanning over waar we nu precies zitten een 'non-issue'. Maar ook aan de vaarsnelheid, helaas ook met behulp van de GPS, zien we al snel dat we voorbij het wantij zijn. Van drie knopen op het wantij loopt de snelheid op tot zeven knopen ter hoogte van de VC-10. Om 10:40 stappen we uit bij de strandopgang naar camping "de Robbenjager". De wind is nu zuidwest en we zitten achter de duinen uit de wind. Helaas wel een buitje, maar we zitten zo ingepakt dat dit ons niet deert. Van de vuurtoren Eierland is alleen het onderste gedeelte vaag te zien. Jan's planning klopt tot nu toe perfect. Dat wil zeggen, ik had voorzichtig geopperd dat ik een vertrektijd van 06:45 wel aan de late kant vond. Nico en Jan hadden toen besloten de vertrektijd een kwartier te vervroegen. Maar we zijn netjes een kwartier vóór Jan's planning bij de Cocksdorp; precies volgens zijn 'schema' dus. De batterijen van Jan's GPS zijn bijna op. Ik had de mijne pas gisteravond nog extra opgeladen. Onze voorbereiding is dus niet optimaal. Jan mag de batterijen van mijn hoofdlampje en de reserve batterijen van mijn GPS lenen. Met dit slechte zicht vertrouwen we te veel op de GPS. We hebben er gelukkig drie bij ons. Om 11:50 vertrekken voor het tweede traject; terug naar Den Helder via de Noordzee. De windkracht drie is koud genoeg voor het dragen van kanomoffen. Door de mistflarden heen schijnt een waterig zonnetje. We hopen nog dat de zon doorbreekt. Van de vuurtoren zien we niets als we om de kop van Texel varen. Een kleine tidal-race zien we te laat om er doorheen te kunnen varen. Het zicht lijkt te verbeteren totdat we bij de Slufter komen. Vanaf hier weten we dat het met het zonnetje niets meer wordt vandaag. Ik kan met dit weer ook het fotograferen wel vergeten. We zien nog wel een bruinvis tussen ons en het strand. Om 13:35 zijn we bij de meetpaal nabij de Koog. Volgens de stroomatlas hebben we nog stroom mee tot 15:20. Maar het wordt vanaf 14:15 al ploeteren met 2,5 knopen vaarsnelheid. We zijn misschien vermoeid aan het raken, maar 3,5 knopen is toch altijd wel onze minimum snelheid. Het zicht wordt bovendien bijzonder slecht. We horen steeds branding voor ons (!) en we blijken keer op keer te dicht op de strekdammen te varen. Een voordeel heeft het wel. Onze snelheid tussen de strekdammen is hoger dan daarbuiten; kribbetjes varen op zee. Maar het wordt ons toch wel te gortig als we vrijwel op het strand lopen terwijl vóór ons een lange strekdam opdoemt. Ook de zeehonden die we regelmatig zien zullen zich wel achter de oren krabben. Door al dat ploeteren met het slechte zicht letten we te weinig op onze koers in relatie met de exacte kustvorm van Texel. De batterijen van mijn GPS zijn inmiddels op. Nico's GPS waarschuwt voor een lage batterij spanning. We beginnen ongerust te raken hoe wij het Marsdiep moeten oversteken met dit zicht in verband met mogelijke andere scheepvaart. Jan doet zijn GPS uit om er zeker van te zijn dat we een nog werkende GPS hebben als we die echt nodig hebben. Waarschijnlijk zou nu de beste oplossing zijn een koers te kiezen die ons zeker vrijhoudt van alle strekdammen en deze pas vlak voor paal-10 te controleren en aan te passen. De kardinaal "Bunker-1" 'wijst' duidelijk de verkeerde kant op. De 'stand' van de grotere MG-8 is niet te bepalen. Om 16:00 zijn we bij "Paal-10", ter hoogte van de strandtent, voor een korte sanitaire stop; te koud voor een echte pauze. Een kwartier later zijn we alweer te water, gadegeslagen door een steeds grotere samenscholing van strandwandelaars. Een 'magische' locatie want exact vanaf dit punt krijgen we weer stroom mee. Het zit bij vlagen potdicht met mist. We bespreken onze opties voor de oversteek van het Molengat en het Marsdiep. Om 16:45 zijn we bij de MG-16. Het zicht is verbeterd tot één kilometer. Toch roep ik via de marifoon de verkeerscentrale op om hen op de hoogte te brengen van onze oversteek; voor het geval dat. Een zuidelijke koers brengt ons langs de kardinaal S-14 / MG-17. Alle opgebouwde spanning was overbodig. We hebben een snelle en relaxte oversteek en met vliegende vaart drijven we de haven van Den Helder in. Maar niet nadat we nog even hebben aangezet om de uit de mist opdoemende veerboot zeker voorlangs te kunnen passeren. Om 17:30 stappen we uit, nadat ik nog even een 'frisse neus' heb gehaald. Dit is het tweede waddeneiland dat we gedrieën op één dag hebben gerond; jaren geleden had Ameland de primeur. Dit jaar hebben Nico en Jan een reden om vaak en veel te varen. Ook ik heb zo mijn redenen voor dit soort 'monstertochten' al zo vroeg in het seizoen. Volgende keer wel meer 'batterijen' meenemen. Zowel voor mijn GPS als voor mijzelf in de vorm van 'snacks'. Vandaag was het 'één boven par' als het gaat om genuttigde snacks bij 'zware' tochten; zes in plaats van vijf. En we hadden eigenlijk perfecte condities; weinig wind.
© A.M. Schoevers