Het IJmeer smaakt naar meer


Hans Ammerlaan heeft voor de kanovereniging "de Windhappers" een tocht op het IJmeer georganiseerd. Dit is de eerste keer dat ik mee ben met een Windhapper tocht. Van Muiderberg via Pampus naar Durgerdam. Daarna, afhankelijk van de omstandigheden, terug via Muiden.


Zondag 21 april 2002 (Muiderberg - Durgerdam; 22km)
Weer: ZO ruimend Z of veranderlijk 2/3. Zicht: matig, lokaal slecht.
Om 08:30 is het bij het clubhuis erg druk. Twee groepen gaan vandaag varen. We zijn met acht personen (Hans Ammerlaan, Jannie Brons, Paul de Haas, Han Huigsloot, Henk van der Loop, Axel Schoevers, Hans Smits en Gerrit Verkooij. We stappen in nabij de kerk waar net een dienst wordt gehouden. We kunnen de vier auto's nog net kwijt. Henk is met mij meegereden. Hij heeft een zelfgebouwde houten kajak. De kajak bestaat uit stroken hout die met matjes en epoxy zijn gelijmd. Er ontbreken nog luiken die toegang moeten bieden tot de waterdichte compartimenten. Ook ontbreekt nog een variabele scheg; nu is er tijdelijk een stukje hout opgelijmd. We zijn ongeveer even lang, dus ik hoop later op de dag even in de houten kajak te mogen varen. Er is een lage betonnen kade op waterniveau en een waterdiepte van 30 cm. Erg makkelijke instap. Bij aanlandige wind/golven is het makkelijk om een paar meter uit de kant in kniediep water in te stappen. De kerk is op de hydrografische kaart aangegeven en vormt een makkelijk herkenningspunt. We zijn net vertrokken (11:00), en nog niet voorbij het eilandje Hooft, of we zien een andere kajak vaarder naderen. Het blijkt de kano van Dik te zijn. Ik ken Dik van Peddelpraat. Hij vraagt Hans of hij mee mag varen. Hans vindt het prima. We koersen naar Pampus op een volledig vlak IJmeer. Niemand is nog aan pauze toe (11:45), dus zetten we de tocht voort richting vuurtoren van Durgerdam. Daar aangekomen (12:30) varen een aantal van ons het eilandje rond om een strandje te zoeken. Helaas, geen strandje. Dan maar uitstappen op de basalt blokken. Als wij ons installeren voor de koffie en broodjes komen twee jonge koeien onze kajaks uitgebreid inspecteren. Na een eerste kennismaking met de toggles wordt elke kajak aan een grondige snuffel inspectie onderworpen. De hoofden verdwijnen in de kuipen en ook in een openstaand luik. De koeien laten zich zelfs aanraken. Omdat het niet duidelijk is of het bij snuffelen blijft worden de koeien toch vriendelijk maar dringend aangemoedigd de kajaks en uitrusting met rust te laten. De koeien doen daar even later hun beklag over bij twee schapen. Om 13:30 breken we weer op. Het weer is goed en we hebben nog voldoende tijd voor een afsteker naar de jachthaven van Durgerdam. Henk is in paniek. Hij is zijn geleende petje kwijt. Gelukkig blijkt het petje nog in de kuip te zwerven. Vandaar varen we naar de haven van Muiden. Bij de pier tegenover de vuurtoren van Durgerdam varen we langs een mooi zandstrandje; iets voor een volgende keer. In Muiden (15:15) wissel ik met Henk van kajak. Zijn kajak blijkt licht en snel te varen. Bij de pauze nabij Durgerdam is de scheg wel afgebroken. Het blijkt dat de kajak een scheg echt nodig heeft. De kajak vaart ongeveer zoals mijn Meridian zonder scheg, en... surft net zo lekker; op de golfjes van een passerende motorboot. Henk is weer in paniek. Nu is het petje tijdens een drijfpauze echt verdwenen. Op het laatste stukje varen we dicht langs de kant. Hans wil kijken of er ook strandjes in de buurt zijn waar het makkelijk instappen is bij aanlandige wind. De standjes zijn er inderdaad, maar ze zijn alleen door "bestemmingsverkeer" bereikbaar. De watertemperatuur is zo'n 10 graden. Ik kan het niet laten om met deze kajak te eskimoteren. Ik heb geen enkele grip met mijn knieën, maar aan mijn goede kant kom ik zo boven. Als ik het daarna aan mijn "slechte" kant probeer kom ik niet boven. Dit is een goede aanleiding om uit te stappen en met Henk de x-redding te doen. Daarvoor moet Henk wel eerst uit mijn kajak. Hij ziet er niet tegenop om uit te stappen. Ik doe een re-entry in mijn eigen kajak. Daarna help ik Henk met een x-redding weer in de boot. Ook Paul doet nog even wat oefeningen. Daarna komt toch nog een einde aan het mooie tochtje (16:15). Hier blijkt dat Windhappers bij aankomst alle tijd nemen voor nagenieten. Na een bakje koffie met koek wordt het dan toch tijd om ons om te kleden en de kajaks op de auto te laden. Een zeer geslaagde Windhapper tocht die voor herhaling vatbaar is. Hans is even bang dat door het mooie weer er geen spectaculaire verhalen voor de Windhapper kunnen worden geschreven. Ik verklap hem dat tocht en verhaal los van elkaar staan. Daarnaast heeft het prachtige weer ongetwijfeld mooie foto's opgeleverd.


© A.M. Schoevers

Een verslag van Hans Ammerlaan is verschenen in "de Windhapper" 343 en in de NKB KanoSport.