Oude Zeug - Stavoren, als nooit tevoren

Verhalen uit de Oude Zeug

Zaterdag 10 mei 1998

Een gezelschap van zeven vaarders heeft zich om 09:30 verzameld bij een windstil, heiig en spiegelglad IJsselmeer. Zo vlak als nu heb ik het IJsselmeer nog niet meegemaakt. Herinneringen aan een andere tocht met bladstil water en mist komen boven. Problemen met de oriëntatie, angst om zomaar om te vallen en hyperventilatie. Zie ik daar een boei? Nee het is een vogel die vliegt. Mijn hersenen nemen dit waar als een stilstaand object terwijl mijn hoofd meebeweegt. Wetende dat dit coördinatie probleem slechts 'tussen de oren' bestaat wordt het al snel genieten van de bijzondere lichteffecten en ondefinieerbare afstanden.

Dit is de derde keer dat ik deze tocht vaar. In april 1995 was dit mijn eerste lange grootwatertocht. Wind tegen naar Stavoren. De wind draaide en daardoor hadden we wind van opzij op de weg terug. Het was een grote groep met een aantal beginners zoals ik. Een tocht die door de lengte en condities als snel veel te hoog gegrepen was voor mij. Ron Zeeman, toen nog voor mij volledig onbekend, hield een oogje in het zeil. Ronde golven van opzij, breed varen voor stabiliteit. Op kracht varen om bij te blijven. Kortom de uitputting nabij. Er moest gesleept worden. IK had het kunnen zijn, maar het toeval was dat een ander er net even eerder aan toe was. Het tempo zakte en de koers werd tijdelijk in de golven verlegd. Heel langzaam herstelde ik. Weer wat geleerd.

Het was dan ook zeer herkenbaar toen Nico begon te vertellen van zijn ervaring van nog een jaar eerder. Ook toen moest op Oude Zeug - Stavoren gesleept worden. Ook Nico kwam met de schrik, en dikke polsen, vrij.

Onno had inmiddels de dubieuze reputatie opgebouwd dat er op zijn tochten altijd gesleept moest worden. Daar was ie niet blij mee. Dus na die twee ervaringen stond de tocht slechts open voor gevorderde vaarders.

In 1996 dan mijn tweede OZS. Alles ging goed.

Om 12:00 aankomst op een strandje in een zonnig Stavoren. Een motorbootje legt precies aan voor onze kajaks. Er wordt wat gemompeld over asociaal gedrag, maar de bemanning besluit uiteindelijk om het bootje in dieper water voor anker te leggen...
Het is weer voor een ijsje. De elektronische windmeter in de haven geeft noordenwind aan. Om 13:30 terug bij de kajaks. In zuidelijke richting drijft een motorbootje...
De wind is inmiddels aangewakkerd tot N-4. Ronde golven van rechts. Enkelen varen een zigzagkoers om af en toe een surfje mee te pakken. Ik moet goed nadenken, maar waren dit niet dezelfde condities als toen 4 jaar geleden? Er hoeft niet gesleept te worden. Maar dat was misschien wel te verwachten omdat nu niet Onno, maar Ron de leiding heeft. Onno, vrijgesteld van deze zware verantwoording, surft erop los. Om 16:00 terug in Oude Zeug. De IJsselmeerklassieker zit er weer op.

© A.M. Schoevers

Dit verslag is eerder verschenen in Peddelpraat 156