Terschelling, Texel en Vlieland,
26 t/m 30 april 1997
Zaterdag 26 april 1997 (Roptazijl - West Terschelling)
Er verzamelden zich 14 vaarders in Roptazijl. Ondanks dat de meesten van ons twee vrije dagen op moesten nemen was de opkomst maximaal. De weersvoorspellingen van de voorafgaande dagen waren verontrustend. Met een matige zuidwesten wind staken we van wal. De koers werd vrij snel verlegd. In plaats van het Kimstergat te volgen sneden we af naar de Oost Meep. Met een flinke stroming en de wind vrijwel in de rug kwamen we om 15:30 aan bij West-Terschelling.
Zondag 27 april (West Terschelling - Texel)
Om de uitgeslapen tijd van 13:30 op weg naar Texel via de Noordzee. Het was mistig en het zicht was beperkt tot de volgende boei. Ik was opgestaan met hoofdpijn. Tussen Terschelling en Vlieland werd de hoofdpijn erger en ik ongeruster. Vanaf de eerste strandopgang bij Vlieland overwoog ik serieus de tocht te beëindigen. Ik had geen problemen met het tempo, maar hoe lang zou dat duren? We voeren in de luwte van het eiland en er was nauwelijks branding. Bij een sanitaire stop heb ik 'snel' een aspirientje genomen. Hiervoor moest ik wel mijn hele EHBO-setje uitpakken, omdat de pilletjes natuurlijk onderop lagen. Ook het weer inpakken kostte onnodig veel tijd omdat alles natuurlijk te precies past. De verpakking van mijn EHBO-setje moet dus nodig worden aangepast. De hoofdpijn zakte wel iets, maar ik voelde mij steeds meer als een dweil. Dan is het lekker dat er iemand naast je vaart; bedankt Ron. Bovendien was ik nooit de achterste vaarder, waardoor dat psychologische nadeel niet optrad. Vooral op mijn verzoek werd er voorbij het reddingshuisje een strandpauze ingelast. Ik heb daar 5 minuten languit 'voor Pampus' (sorry 'voor Vlieland') gelegen. Daarna had ik eindelijk weer trek in mijn krentenbollen. Bij het vertrek van het strand was ik weer bijna volledig bij mijn positieven. Tussen Vlieland en Texel had ik mij flink uitgesloofd, zodat inmiddels niemand meer geloofde dat ik nog zwakjes was. Het resultaat was dat ik niet ontzien werd bij het slepen van de kajaks over de niet zo hoge duin. Voor de volgende dag werd windkracht 5/6 voorspeld.
Maandag 28 april (Texel - Vlieland)
'Natuurlijk' was de wind inmiddels zo gedraaid dat we deze in de rug hadden. In het Engelmansgat spookte het aardig. We voeren langs een ruw stukje, maar waar moesten we oversteken? Ron had het smalste stukje gevonden en het leed was snel geleden. Als een groep op hol geslagen walvissen surften we met de golven mee om vervolgens bijna droog te vallen op de Vliehors. Het duurde even voor we weer in dieper water kwamen. Vervolgens surfen, surfen en nog eens surfen. Mijn surf-records van vorig jaar, op hetzelfde traject, werden keer op keer gebroken. Rond de veerhaven van Oost-Vlieland stond een aardige speelse deining. Toen we de kop rondden hadden we de wind pal tegen en moest er toch nog even echt gewerkt worden. De duin bij de camping is natuurlijk (door de wind) een meter hoger geworden. Gelukkig is er een, voor mij nieuw, draagsysteem. Een kajak tillen met vier personen aan de lussen van spanbanden onder de voor en achterpunt. Je moet wel vier keer lopen, maar je komt niet half dood aan. En het belangrijkste is wel dat ik er geen speciale spullen voor nodig heb, want de korte spanbanden heb ik al voor mijn kajak-karretje. Voor de volgende dag werd windkracht 6/7 voorspeld.
Dinsdag 29 april (Vlieland)
Natuurlijk was juist vandaag de van te voren geplande rustdag. Hoogtepunt van de dag was het bezoek aan de vuurtoren. Met de verrekijkers was goed te zien dat varen rond de Richel onmogelijk was. Daarentegen was het eten bij "de Richel" uitstekend. Voor de volgende dag werd windkracht N/W-5/6 voorspeld.
Woensdag 30 april (Vlieland - Roptazijl)
Onverwacht viel het mee. Om 10:30 vertrokken we door een lage branding met een matige N/W. Met de wind in de rug en een sterke stroming vlogen we met 9 km per uur langs de zeehonden op de Richel. We lagen zo voor op schema dat Richard besloot om via de Pollendam te varen; de officiële route waarvan heel vaak wordt afgeweken door via de Ballastplaat af te snijden. Om 14:00 uur kwamen we aan in een zonnig Roptazijl.
© A.M. Schoevers
Dit verslag is eerder verschenen in Peddelpraat 149